ยุคทองของอียิปต์

อียิปต์เป็นหนึ่งในกลุ่มชนโบราณที่ประสบความสำเร็จในการสร้างและพัฒนาอารยะธรรมของตน เนื่องจากมีทะเลทรายซาฮาราเป็นปราการธรรมชาติป้องกันศัตรู และความสมบูรณ์ของแม่น้ำไนล์เป็นต้นทุน ทำให้การพัฒนาอารยะธรรมทำได้อย่างต่อเนื่อง แต่ถ้าพูดถึง “ยุคทองของอียิปต์” ก็ต้องหมายถึงราชวงศ์ที่สี่ ซึ่งปกครองอียิปต์เป็นเวลาประมาณ 119 ปี ในช่วง 2613 - 2494 เพราะเป็นช่วงเวลาของความสงบสุข ความเจริญรุ่งเรืองของอารยะธรรมและการค้ากับต่างประเทศ

อาณาจักรอียิปต์ก่อตัวขึ้นเมื่อประมาณ 3100 ปีก่อนคริสต์ศักราช และมีความเจริญรุ่งเรืองต่อเนื่องมาโดยตลอด มีราชวงศ์ปกครองประมาณ 30 ราชวงศ์ แบ่งช่วงการปกครองเป็น 4 สมัย คือ สมัยราชอาณาจักรเก่า สมัยราชอาณาจักรกลาง สมัยราชอาณาจักรใหม่ และสมัยเสื่อมอำนาจ 

ราชวงศ์ที่ 4 อยู่ในยุคราชวงศ์เก่า (2,650 - 2,150  ปีก่อนคริสตกาล) เริ่มจากราชวงศ์ที่ 3 ถึงราชวงศ์ที่6 (ต่อมารวมถึงราชวงศ์ที่10) มีเมืองหลวงชื่อ เมมฟิสซึ่ง ได้ชื่อว่าเป็นยุคของปิรามิด เพราะมีการสร้างปิรามิดมากมายในยุคนี้ โดยเฉพาะราชวงศ์ที่ 4 ที่มีการสร้างปิรามิดที่สำคัญและยิ่งใหญ่มากมายจนหนึ่งในนั้นที่รู้จักกันดีคือมหาปิรามิดคูฟูที่เมืองเซห์ ซึ่งความเจริญรุ่งเรืองในยุคนี้ได้กลายเป็นรากฐานและแบบแผนของความเจริญของอียิปต์ในสมัยราชวงศ์ต่อๆมาจนราชวงศ์ที่ 4 ได้ชื่อว่าเป็นยุคทองของอียิปต์นั่นเอง

พีระมิดคูฟูหรือ พีระมิดคีออปส์ นิยมเรียกกันโดยทั่วไปว่า มหาพีระมิดแห่งกีซาร์ เป็นพีระมิดในประเทศอียิปต์ที่ใหญ่โตและเก่าแก่ที่สุด ในหมู่พีระมิดทั้งสามแห่งกีซาร์ เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในสมัยฟาโรห์คูฟู (Khufu) แห่งราชวงศ์ที่ 4 ซึ่งปกครองอียิปต์โบราณ เมื่อประมาณ 2,600 ปีก่อนคริสตกาล หรือกว่า 4,600 ปีมาแล้ว เพื่อใช้เป็นที่เก็บรักษาพระศพไว้รอการกลับมาคืนชีพ ตามความเชื่อของชาวอียิปต์ในยุคนั้น มหาพีระมิดนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก และเป็นหนึ่งเดียวในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ยุคโบราณ ที่ยังคงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน
 
ทั้งนี้หลังจากหมดยุคราชวงศ์เก่าแล้วจึงเข้าสู่ช่วงยุคราชวงศ์กลาง (2,040 - 1,640 ปีก่อนคริสตกาล) ระหว่างราชวงศ์ที่ 11-13 ฟาโรห์ที่มีบทบาทในการสร้างความรุ่งเรืองให้กับอียิปต์ในยุคนี้ คือ
อเมนเนมเฮตที่หนึ่ง ยุคนี้ได้ชื่อว่าเป็นยุคทองของอียิปต์ด้านเศรษฐกิจ มีการขุดคลองไปถึงทะเลแดง สร้างเขื่อนกั้นน้ำ เป็นช่วงเดียวกันกับอารยธรรมบาบิโลนของพระเจ้าฮัมมูราบี แต่ความรุ่งเรืองของอียิปต์ก็หยุดชะงักลงจากการรุกรานพวกฮิกโซส (Hyksos)
         
ยุคราชวงศ์ใหม่ (1,550 - 1,086 ปีก่อนคริสตกาล) ระหว่างราชวงศ์ที่ 18-31 เมื่อ ชาวอียิปต์ได้ก่อกบฏและมีชัยเหนือชาวฮิกโซส(ปกครองอียิปต์ช่วงรอยต่อยุคกลาง-ใหม่) จึงเริ่มราชวงศ์ที่ 18 และขยายอำนาจการปกครองไปยังดินแดนซีเรีย ปาเลสไตน์และฟินิเซีย เพาะมีอาณาเขตกว้างมากขึ้น ทำให้อำนาจการปกครองจากส่วนกลางค่อยลดลง เหล่าขุนนางที่ปกครองเมืองที่หางไกลก็เริ่มแข็งข้อและอำนาจมากขึ้น

จนถึงประมาณ 700 ปีก่อนคริสตกาล  อียิปต์ก็ตกเป็นส่วนหนึ่งของเปอร์เซีย และประมาณ 332 ปีก่อนคริสตกาล ดินแดนอารยะธรรมทั้งเมโสโปเตเมีย เปอร์เซีย และอียิปต์ก็ได้ตกอยู่ภายใต้อำนาจการปกครองของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช